Van mijnbouw tot productie van staal - de term mijnstreek

De kolen- en staalindustrie in veel landen is een essentieel onderdeel van de economie. Echter, de term zelf is een oude Duitse neologisme.

• Als u de oorsprong van de term "kolen- en staalindustrie" weet, is ook heel snel gerealiseerd wat het doet. Het voorvoegsel "Montan" is afgeleid van het Latijnse woord "mons" uit, tot de Duitse "berg".
• De term daarom al die sectoren zijn samengevat in waarin het gaat om het verzamelen, verwerken en verdere verwerking van producten uit de mijnbouw. Voor deze, de kolen en erts mijnbouw telt, evenals de ijzer- en staalindustrie (ook vaak genoemd de zware industrie).
• De term werd bedacht door de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal, met de naam van de EGKS en in Duitsland onder de naam "kolen en staal vereniging" bekend. Deze business vereniging was een voorloper van de Europese Gemeenschap en bestond van 1951 tot 2002. De lidstaten waren Duitsland, België, Italië, Frankrijk, Luxemburg en Nederland.

Gelegen heeft de kolen- en staalindustrie, vooral waar er rijke deposito's van kolen en ijzererts - in Duitsland, vooral in het Ruhrgebied, de Saar en de Opper-Silezië. Als je er te gaan vandaag, zult u verrast: van monsterlijke industriële gebieden werden bloeiende landschappen.

De Duitse zware industrie toen en nu

Vanaf de uitvinding van de hoogoven om de daling van de late jaren '50 van de kolen- en staalindustrie kende een bewogen geschiedenis.

• Het begin van de kolen- en staalindustrie gelijktijdig vallen met het begin van de industrialisatie. Voor dat, kunt u beginnen over het einde van de 19e eeuw. Op dat moment werden hoogovens uitgevonden voor ijzer productie en ontwikkeling van de moderne staalproductie proces. In de volgende jaren kwamen grote staalfabrieken geleidelijk af van de kleine ambachtelijke smeden en pre-industriële hardware.
• Met de industriële productie kon nu ook goedkoop om producten die verder zal vooraf reed de industrialisatie produceren: spoorbanen en locomotieven evenals constructiestaal voor wolkenkrabbers en andere grote gebouwen. De Duitse auto-industrie, zoals u het vandaag kennen, ondenkbaar zonder de kolen- en staalindustrie zou zijn.
• Meer dan 150 jaar, de staalindustrie, niet alleen in Duitsland, maar ook in Groot-Brittannië, Rusland, de VS en vele andere landen van de economische factor nummer een. In de industriële gebieden, zoals het Ruhrgebied naar voren in de buurt van nederzettingen de fabrieken grote werknemers en later grootstedelijke gebieden met een groeiende samen grote steden, waar uiteindelijk woonden miljoenen mensen.
• Door structurele verandering die je hebt gehoord. In de Duitse ijzer- en staalindustrie zet deze diepe economische onrust van de eerste met een kolen-crisis in 1957 en 1958. Tijdens de economische boom van de naoorlogse tijdperk kolenwinning waren gesubsidieerd door de staat met het oog op de vraag van de staalindustrie te voldoen. De koolstofmarkt was dus oververzadigd, dit was de dalende olieprijs, de olie maakte een prioriteit energieleveranciers in particuliere huishoudens en industriële installaties.
• Met de mijnbouw was in de nasleep bergafwaarts. Er was een grote schaal mijnsluitingen, de sluiting van hoogovens en staalfabrieken en een enorme verlies van banen. In de afgelopen decennia, de ontwikkeling van extreem hard high-tech materialen van keramiek of kunststof verhoogde de verkoop probleem van de ijzer- en staalindustrie in aanvulling.
• De belangrijkste internationale producenten van staal land vandaag de dag is China. In Duitsland, de staalindustrie is geconcentreerd slechts in een paar plaatsen, bijvoorbeeld in Duisburg en Salzgitter; de laatste Duitse mijnen dicht uiterlijk 2018. Met een jaarlijkse productie van meer dan 40 miljoen ton staal, de staalindustrie heeft nog steeds een ruggengraat van de Duitse economie en Duitsland kan tot de zevende plaats in de wereld staalproductie.
• In de structurele verandering op lange termijn voor de getroffen regio's was positief. Rook schoorstenen, monsterlijke industriële installaties en nederzettingen shabby werknemers zul je niet vinden er vandaag de dag. Een klassiek voorbeeld is het Ruhrgebied. Sinds de jaren '80 hier versterkte gezelschap van informatie- en communicatietechnologie en milieutechnologie hebben gevestigd, die nieuwe arbeidsplaatsen hebben gecreëerd. Tegelijkertijd werden industriële braakliggende gerehabiliteerd, die aantrekkelijk recreatiegebieden zoals de Hoheward of Emscher landschapspark in het noordelijke Ruhrgebied gecreëerd.